ข้อเสนอขององค์กรแรงงานไทยต่อพรรคการเมือง

  เรื่อง  นโยบายแรงงาน

เอกสารประกอบการแถลงนโยบายแรงงานของพรรคการเมือง

วันที่21 มิถุนายน2538

สถานีวิทยุโทรทัศน์แห่งประเทศไทยช่อง 11

ข้อเสนอ นโยบายคุ้มครองแรงงานและการประกันสังคม

                    เพื่อการส่งเสริมศักดิ์ศรีคุณค่าชีวิตผู้ใช้แรงงาน  เพื่อสร้างหลักประกันความมั่นคงในการทำงานและสนับสนุนการรวมตัวสร้างอำนาจต่อรองของลูกจ้างผู้ด้อยโอกาสในสังคมอย่างแท้จริง  องค์กรแรงงานทั้งหลายจึงขอเสนอนโยบายแรงงานและการประกันสังคมอย่างเป็นรูปธรรมต่อพรรคการเมืองทุกพรรคดังนี้                    

ข้อเสนอ นโยบาย  10 ประการ

   1.นโยบายการบริหารแรงงาน     กำหนดมาตรการที่เป็นรูปธรรมชัดเจนในการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของลูกจ้างและองค์กรลูกจ้างในการตรวจแรงงานและการกำกับดูแลสถานประกอบการต่างๆ ส่งเสริมให้องค์กรแรงงานทุกระดับ องค์กรพัฒนาเอกชนและองค์กรชุมชนท้องถิ่นมีส่วนร่วมในกระบวนการกำหนดนโยบายและการวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจสังคม  นโยบายส่งเสริมการลงทุนและการกระจายความเจริญ  เน้น “การส่งเสริมสนับสนุน” สิทธิเสรีภาพการรวมตัวเรียกร้องมากกว่าการ “ควบคุมแทรกแซง” สิทธิแรงงงานด้วยทัศนะความมั่นคงแห่งชาติ  ส่งเสริมบทบาทลูกจ้างและองค์กรลูกจ้างในการมีส่วนร่วมในการจัดการของสถานประกอบการ

            2. นโยบายด้านค่าจ้าง  รายได้และสวัสดิการแรงงาน

      กำหนดอัตราค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำ  ให้สอดคล้องกับมาตรฐานอนุสัญญาองค์กรแรงงานระหว่างประเทศที่กำหนดให้ค่าจ้างขั้นต่ำสามารถเลี้ยงดูลูกจ้าง  คู่สมรสและบุตรรวมกัน 3 คน ไม่ใช่กำหนดให้สำหรับลูกจ้าง 1 คนมีชีวิตอยู่รอดเท่านั้น เพื่อส่งเสริมการกระจายรายได้และความเสมอภาคเป็นธรรมแก่ลูกจ้างทั้งมวล มีการปรับปรุงประสิทธิภาพการควบคุมสถานประกอบการต่างๆ ให้มีการจ่ายค่าจ้างขั้นต่ำและสวัสดิการตามกฎหมายอย่างถูกต้องทั่วถึงมากที่สุด  ส่งเสริมให้มีการกำหนดโครงสร้างค่าจ้างของลูกจ้างเอกชนเช่นเดียวกับข้าราชการและรัฐวิสาหกิจ  โดยให้มีการปรับค่าจ้างประจำปี  ตามภาวะค่าครองชีพ และตามอายุงานความรับผิดชอบของลูกจ้าง

                 3. นโยบายการคุ้มครองสุขภาพอนามัยของลูกจ้าง      ให้พัฒนาประสิทธิภาพการตรวจตราบังคับใช้กฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสุขภาพ  และความปลอดภัยในการทำงานอย่างเคร่งครัดและให้ลูกจ้างและสหภาพแรงงานมีส่วนร่วมตรวจโรงงานด้วย เช่น ออกประกาศกระทรวงแรงงาน รับรองสิทธิอย่างชัดเจนแก่ลูกจ้าง  ควรมีนโยบายบังคับการใช้กฎหมายความปลอดภัยอย่างเคร่งครัดโดยเน้นการลงโทษเงินสถานเดียวเมื่อพบการฝ่าฝืนกฎหมายความปลอดภัย  มีการจัดตั้งคณะกรรมการสุขภาพและความปลอดภัยในการทำงานทั้งในระดับชาติ  ระดับจังหวัดและภายในสถานประกอบการ ผู้แทนฝ่ายลูกจ้างต้องมาจากการเลือกตั้งของลูกจ้างในสถานประกอบการหรือการเลือกโดยองค์กรลูกจ้าง  จะต้องมีกฎหมายหรือกฎเกณฑ์ที่ชัดเจน มีการปรับปรุงโครงสร้างการบริหารสุขภาพและความปลอดภัยในการทำงานให้เป็นอิสระและคนงานจะมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ

                   4.นโยบายด้านคุ้มครองแรงงานสตรี      ออกกฎหมายคุ้มครองแรงงานสตรีให้ชัดเจนในเรื่องว่าด้วยการขจัดการเลือกปฏิบัติทางเพศในทุกรูปแบบ เช่น  ค่าจ้าง สวัสดิการ การจ้างงาน  การเกษียณอายุ สงวนตำแหน่งสำหรับแรงงานสตรีในองค์กรที่เกี่ยวกับการพิจารณาและให้ข้อเสนอแนะนโยบายด้านแรงงานและสวัสดิการสังคม  เช่น  สภาที่ปรึกษาเพื่อพัฒนาแรงงานแห่งชาติ   ส่งเสริมการจัดตั้งศูนย์เลี้ยงเด็กเล็กก่อนวัยเรียนในบริเวณเขตอุตสาหกรรม และชุมชนที่มีลูกจ้างอาศัยหนาแน่น  เพื่อช่วยผ่อนคลายภาระการเลี้ยงดูเด็กของแรงงานสตรีและทำให้มีโอกาสใกล้ชิดดูแลเด็กได้มากขึ้น

                  5.นโยบายการคุ้มครองแรงงานเด็ก   

          รัฐบาลต้องมีการพิจารณานโยบายการป้องกันปัญหา พัฒนาระบบการศึกษาให้มีการจัดการศึกษานอกระบบที่ยืดหยุ่น สอดคล้องกับความจำเป็นในชีวิตและข้อจำกัดของเด็กมากขึ้น  ควรมีการสนับสนุนให้มีการศึกษาถึงลู่ทางของธุรกิจการเกษตร งานหัตถกรรมพื้นบ้าน หรืองานเบาๆซึ่งเด็กสามารถทำได้ มีการเผยแพร่ความรู้ ความเข้าใจให้ทุกฝ่ายตระหนัก  รับรู้ถึงปัญหาการใช้แรงงานเด็ก และเตรียมความพร้อมในการช่วยเหลือตัวเอง และป้องกันปัญหาให้กับเด็ก ผู้ปกครอง  ผู้นำชุมชน ครู ชาวบ้านที่มีปัญหาการอพยพแรงงานสูง  ควรมีการขยายการคุ้มครองไปถึงแรงงานเด็กในภาคเกษตรหรืออื่นๆที่ยังไม่ได้รับการคุ้มครอง และควรมีกาติดตาม ศึกษา ประเมินผลสภาวะการใช้แรงงานเด็กเป็นประจำ ทั้งนี้เพราะรูปแบบการใช้แรงงานเด็ก ได้เปลี่ยนแปลงและมีการขยายตัวอย่างรวดเร็ว ตามรูปแบบกระบวนการผลิตของประเทศ

                   6.นโยบายด้านแรงงานสัมพันธ์       ปรับปรุงกฎหมายแรงงานสัมพันธ์ให้มีบทบัญญัติชัดเจนในการคุ้งครองลูกจ้าง เมื่อลูกจ้างผู้ดำเนินการจัดตั้งสหภาพแรงงงาน  การเลิกจ้างกรรมการสหภาพแรงงานต้องได้รับอนุญาตจากศาลแรงงานก่อน ห้ามนายจ้างเลิกจ้างและรับคนงานใหม่เข้าทำงานแทนในระหว่างที่มีการนัดหยุดงานหรือปิดงาน ห้ามนายจ้างยื่นข้อเรียกร้องสวนทางต่อลูกจ้าง  มีการส่งเสริมให้รัฐวิสาหกิจได้รับสิทธิการจัดตั้งสหภาพแรงงานโดยเร็ว และสหภาพแรงงานในรัฐวิสาหกิจสามารถรวมตัวกับสหภาพแรงงานและองค์การลูกจ้างในกิจการภาคเอกชนได้อิสระ

                      7.นโยบายด้านประกันสังคม        จัดการศึกษาอบรมและประชาสัมพันธ์ทุกรูปแบบอย่างกว้างขวางแก่ลูกค้า นายจ้างและเจ้าหน้าที่ผู้ให้บริการ  ได้เข้าใจถึงหลักการประกันสังคมและสิทธิประโยชน์ที่ได้รับจากกองทุนเงินทดแทนและกองทุนประกันสังคม มีการกำหนดข้อแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายประกันสังคมและการยกเลิกการบังคับใช้กฎหมายประกันสังคมแก่ลูกจ้างประเภทใด ต้องได้รับการยินยอมเห็นชอบจากคณะกรรมการประกันสังคม และการให้การดำเนินการเป็นไปโดยโปร่งใสเปิดเผยแก่สาธารณชนติดกันแก่สาธารณชน  เช่น  การจัดประชาพิจารณ์  การส่งร่างแก้ไขกฎหมายให้องค์กรลูกจ้าง  ทุกระดับมีส่วนร่วมรับรู้และเสนอแนะปรับปรุงแก้ไข  ควรปรับการจ่ายค่าทดแทนและเงินทดแทนการขาดรายได้เป็น  100%  ของค่าจ้าง  เพื่อความเป็นธรรมแก่คนงานส่วนใหญ่ซึ่งมีค่าจ้างรายได้ต่ำ   ขาดหลักประกันความมั่งคงในการทำงานเมื่อเจ็บป่วยไม่สามารถทำงานได้หรือทุพพลภาพ  จะมีความลำบากยากเข็ญในการเลี้ยงชีพตนเองและครอบครัว

                     8. นโยบายการพัฒนาคุณภาพฝีมือแรงงาน         รัฐบาลต้องมีนบายส่งเสริมการลงทุน  และมาตรฐานการจูงใจทางภาษีอากรต่างๆ ที่จะสนับสนุนการวางแผนพัฒนาความรู้ทักษะฝีมือของแรงงานอย่างจริงจังต่อเนื่อง  รัฐบาลต้องมีการวางแผนและลงทุนจัดการศึกษาอย่างหลากหลายตามความต้องการและความสาสารถของผู้ใช้แรงงานกลุ่มต่างๆ เพื่อป้องกันการปิดโรงงานโดยนายจ้างหนีกลับ  และปล่อยลอยแพคนงานจำนวนมากจำเป็นรัฐบาลจะต้องออกมาตรการบังคับให้นายจ้างงานเงินประกันสำหรับการลงทุน ผู้ประกอบการต้องเปลี่ยนทัศนคติเกี่ยวกับการสร้างประสิทธิภาพผลิตแลแสวงหาผลกำไรต่อเนื่องของธุรกิจ การแข่งขันโดยใช้ราคาเป็นตัววัด  ซึ่งมักจะส่งเสรมผลให้มีค่าการกดค่าจ้าง  องค์กรลูกจ้าง  ต้องมีบทบาทเชิงรุกในการมีส่วนร่วมและการต่อรองกับนายจ้าง และรัฐบาลให้ตื่นตัวต่อการปรับปรุงความรู้  ทักษะของตัวคนงานทั้งมวลให้สูงขึ้นตลอดเวลา  และมีการประสานความร่วมมือกับสถาบันการศึกษา  หน่วงงานเอกชนและหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้อง

                 9.นโยบายการคุ้มครองแรงงานไทยไปทำงานต่างประเทศ           มีการจัดทำระบบทะเบียนข้อมูลเกี่ยวกับ   สภาพการจ้าง   การทำงาน  ที่อยู่อาศัยและสุขภาพของแรงงานไทยก่อนที่จะไปทำงานต่างประเทศและที่ทำงานอยู่แล้วในแต่ละประเทศ   เพื่ออำนวยความสะดวกช่วยเหลือคุ้มครองคุณภาพชีวิต ความเป็นอยู่ของคนงานเหล่านี้ได้อย่างเท่าทันและสอดคล้องกับสภาพตามความเป็นจริง   มีการปรับปรุงประสิทธิภาพการควบคุม ตรวจสอบและมาตรการการลงโทษอย่างเฉียบขาดเคร่งครัดต่อสำนักจัดหางานและบริษัทต่างประเทศที่ดำเนินการจัดส่งหรือติดตามว่าจ้างแรงงานไทยไปต่างประเทศโดยหลอกลวง หรือเรียกค่าบริการ  (ค่าหัวคิว)  อย่างไม่เป็นธรรม  มีการจัดระบบการให้บริการข้อมูลข่าวสารโดยสม่ำเสมอและเท่าทันสถานการณ์ เกี่ยวกับตลาดแรงงานอัตราค่าจ้าง  สวัสดิการและสิทธิประโยชน์ต่างๆที่แรงงานไทยจะต้องได้รับในแต่ละประเทศตลอดจนข้อมูลเกี่ยวกับหน่วยงานต่างๆทั้งของรัฐและเอกชนที่จะให้คำปรึกษาและช่วยเหลือแก่แรงงานไทยในแต่ละประเทศ

                     10.นโยบายการคุ้มครองแรงงานต่างชาติในประเทศไทย  มีการคัดค้านข้อเสนอของหอการค้าจังหวัด สภาอุตสาหกรรมและสภาองค์การนายจ้างบางแห่งที่เสนอให้รัฐบาลและกระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคมผ่อนปรนหรือยกเลิกการใช้กฎหมายควบคุมแรงงานต่างด้าว เสนอให้จัดตั้งเขตจ่ายค่าพิเศษ  เพื่อจ่ายค่าจ้างต่ำกว่าอัตราขั้นต่ำโดยเฉพาะในจังหวัดชายแดน  เพื่อจ้างแรงงานประเทศเพื่อนบ้านได้อย่างเสรี  โดยมีข้ออ้างว่า  เพื่อส่งเสริมการลงทุนในเขตชนบทขยายการจ้างงานและแก้ปัญหาการขาดแคลนแรงงาน  ผู้ใช้แรงงานทุกเชื้อชาติทุกสัญชาติที่เข้ามาทำงานในราชอาณาจักรไทย  พึงได้รับสิทธิแรงงานและเสรีภาพการรวมตัวต่อรองเสมอภาคเท่าเทียมกับแรงงานไทย ด้วยเหตุผลสิทธิมนุษย์ธรรมและความยุติธรรมทางสังคม[1]        

---

[1] สมาน  แจ่มบุรี  นโยบายแรงงาน   35-48  ศูนย์การศึกษาพัฒนาสังคม คณะรัฐศาสตร์  จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย